ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΤΟ 2012
Αποτελεί παράδοση για τον τουριστικό χώρο να κάνουμε τον απολογισμό του έτους που έφυγε και να αναδεικνύουμε όσο μπορούμε – από την πλευρά του επιχειρηματικού κόσμου – τις προοπτικές που ανοίγονται για τον νέο χρόνο. Όλα αυτά όμως για πρώτη φορά φέτος γίνονται σε ένα εξαιρετικά δυσμενές περιβάλλον, όπου και μόνο διαβάζοντας τον τύπο ή βλέποντας τα λουκέτα στα καταστήματα σε μια βόλτα στην πόλη, είναι φυσικό να επέρχεται η κατάθλιψη και να βλέπουμε δυσοίωνο το μέλλον των επιχειρήσεών μας, το μέλλον του τουρισμού.
Υπάρχουν κάποιοι που οραματίζονται το μέλλον έχοντας πάντα κατά νου θεωρητικές αναζητήσεις και όχι συμπεράσματα επί των πρακτέων, κάτι που είναι το λιγότερο ζητούμενο σήμερα. Υπάρχουν δικές μας ευθύνες και δικές μας ρεαλιστικές ενέργειες που πρέπει να γίνουν, εάν κάτι δεν πήγε όπως θα έπρεπε το 2011 και δεν ήρθε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Αλήθεια, είμαστε ικανοποιημένοι από αυτά που πετύχαμε την προηγούμενη χρονιά;
Υπάρχει διάχυτη η εκτίμηση πως μέσα στο νέο έτος ύστερα και από τις εκλογές των χωρών της Βορείου Αφρικής και ιδιαίτερα της Αιγύπτου, το τουριστικό ρεύμα από την Ευρώπη (Αγγλία, Γερμανία κτλ) θα επανακάμψει σε αυτές τις χώρες και αυτή η μεταβολή στη σημερινή συγκυρία θα στερήσει ένα σημαντικό αριθμό τουριστών από την χώρα μας. Παράλληλα η κατά κεφαλή δαπάνη των υποψήφιων τουριστών από τις ευρωπαϊκές χώρες προέλευσης θα είναι υποδεέστερη σε σχέση με το προηγούμενο έτος, διότι σε όλες αυτές τις χώρες εκτός Γερμανίας έχουν γίνει περικοπές, που με τη σειρά τους προμηνύουν ότι οι πολίτες των χωρών αυτών θα ταξιδέψουν και θα δαπανήσουν λιγότερο. Ως εκ τούτου ο ανταγωνισμός θα είναι πολύ μεγαλύτερος και θα φανεί σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό τι κάναμε το προηγούμενο έτος σωστό και τι όχι που έπρεπε να κάνουμε.
Δύο είναι τα σημαντικότερα στάδια της τουριστικής πολιτικής, το πρώτο εξ’ αυτών είναι η προσέλκυση του τουρίστα – καταναλωτή ώστε να επισκεφθεί την χώρα μας, αυτό που τώρα έχει γίνει ακόμα δυσκολότερο αφού δεν υπάρχουν επαρκή κονδύλια διαφήμισης και όσους φυσικούς πόρους και να διαθέτει μία χώρα όταν δεν προβάλλονται ώστε να τους γνωρίσει ο υποψήφιος επισκέπτης, τότε δεν θα προσελκύσουν ικανοποιητικό αριθμό τουριστών. Και το δεύτερο στάδιο που αποτελεί αδήριτη ανάγκη είναι η επίσκεψη στην χώρα μας να αποτελέσει εμπειρία ζωής και να φύγει ο επισκέπτης ικανοποιημένος.
Εξυπακούεται ότι στο πρώτο στάδιο εμείς οι επιχειρηματίες του τουρισμού δεν μπορούμε να εμπλακούμε ενεργά γιατί η διαφήμιση, η προβολή της χώρας απαιτεί μεγάλα ποσά και είναι δουλειά του κράτους. Το δεύτερο όμως αποτελεί «συναρμοδιότητα» μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και μπορεί να επιτευχθεί χωρίς μεγάλα ποσά, αρκεί να δώσουμε την δέουσα προσοχή. Εκεί θα πρέπει να εστιάσουμε και το 2012 οι επιχειρηματίες και όχι μόνο στο value for money, αλλά εφόσον εμείς δώσουμε την τιμή για ένα πακέτο που περιλαμβάνει το ξενοδοχείο, τα services, πάνω και πέρα από αυτό να υπάρχει ένα minimum καλών ποιοτικών υπηρεσιών.
Όμως και η συνεισφορά όλων των Ελλήνων πολιτών είναι απαραίτητη καθώς το ζητούμενο είναι η ηρεμία της χώρας, να μην φοβίζουμε τον τουρίστα με τις κινητοποιήσεις οι οποίες πρέπει να γίνονται όπως και στις άλλες χώρες οργανωμένα, χωρίς έκτροπα, ώστε να μην ματώσει ο τουρισμός και η εγχώρια οικονομία. Εδώ, ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης ανήκει στις υπηρεσίες του Κράτους και στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Τέλος, τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι που πολύ λίγο ακούγονται αλλά αποτελούν κυρίαρχο κομμάτι της αλυσίδας του τουριστικού προϊόντος οφείλουν να αποτελέσουν την προτεραιότητα όλων μας, παραμένοντας ανοιχτά όσο το δυνατόν περισσότερες ώρες, ανεξαρτήτως συνθηκών. Για να γίνει αυτό όμως χρειάζονται ευήκοα ώτα, κάτι μάλλον εξαιρετικά σπάνιο στην χώρα μας αν κρίνουμε από τις εικόνες που μόλις προχθές επαναλήφθηκαν, όπου τουρίστες οι οποίοι απάντησαν ότι είχαν έρθει από 4000 μίλια μακριά για να δουν την Ακρόπολη παρέμειναν απέξω, διότι ο χώρος ήταν κλειστός και αυτό τους το στερήσαμε εμείς, με την ανοχή που επιδεικνύουμε. Και όπως είναι γνωστό σε όλους μας, η διαφήμιση από στόμα σε στόμα – παρ’ όλες τις απαράμιλλες ομορφιές της χώρας – μετατρέπεται σε δυσφήμιση με τέτοια γεγονότα αγανακτισμένων τουριστών μπροστά από ερμητικά κλειστές πόρτες, με καταστροφικές συνέπειες για την εικόνα της χώρας μας.
Σε κάθε περίπτωση οι αγκυλώσεις του εγχώριου τουρισμού είναι γνωστές σε όλους μας και επαναλαμβανόμενες στο διηνεκές. Ευχή όλων για το νέο έτος είναι αυτοί που έχουν ή θα έχουν τις τύχες του τουρισμού στα χέρια τους, οι επιχειρηματικοί και συνδικαλιστικοί φορείς αλλά και οι πολιτικοί ταγοί, να μην αρκεσθούμε στα θεωρητικά και τα μακροπρόθεσμα, να μην περιοριστούμε ο καθένας στο ατομικό του συμφέρον, αλλά να εστιάσουμε στα πρακτικά και τα αυτονόητα, τα οποία μπορούν με πολύ μικρή προσπάθεια και ελάχιστο συντονισμό από την πλευρά του Κράτους να επιφέρουν πολύ σημαντικά αποτελέσματα. Από την δε πλευρά των επιχειρηματιών και των συνδικαλιστών να μην αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα μέσα από το στενό επιχειρηματικό και συνδικαλιστικό πρίσμα αλλά να εξυπηρετούμε όλοι μαζί το εθνικό και συλλογικό συμφέρον της Ελλάδας. Λιγότερη θεωρία και περισσότερη δουλειά και ευθύνη θα μας ωφελήσει ιδιαίτερα τώρα, σε αυτή την κρίση που διέρχεται η χώρα μας. Ας βοηθήσουμε τον τουρισμό να μην καταρρεύσει από τα δικά μας λάθη.